Szczenięta

Od urodzenia do 6 tygodnii

W tym okresie następuje w życiu szczeniąt najwięcej zmian. Przez pierwsze dwa tygodnie rozwija się u nich zmysł węchu i czucia temperatury. Między 10 a 21 dniem otwierają się im oczy i jednocześnie pieski stają się bardziej ruchliwe. Najpierw pełzając, a potem stawiając pierwsze nieporadne kroki, poznają najbliższe otoczenie. Od czwartego do ósmego tygodnia życia szczenięta szczególnie intensywnie uczą się współżycia z innymi psami. W wieku 5 tygodni można już obserwować ich zabawy. W trakcie zabaw uczą się one większości zachowań, które w starszym wieku będą stosować jako sposób porozumiewania się z innymi psami.
W tym okresie, a szczególnie od 3 tygodnia, bardzo ważny jest kontakt z ludźmi. Branie na ręce, dotykanie i głaskanie bardzo sprzyja ich późniejszemu rozwojowi. Dzięki wczesnym pozytywnym doświadczeniom stają się one w przyszłości śmielsze, łatwiej nawiązują kontakty z ludźmi, lepiej radzą sobie z sytuacjami stresowymi. W czwartym tygodniu, gdy wyrzynają się pierwsze, mleczne zęby, mleko matki, które dotąd stanowiło jedyne pożywienie, uzupełnia się wprowadzając stopniowo pokarm stały. Około szóstego tygodnia można rozpocząć odsadzanie szczeniąt od matki. Nie powinno się ich jednak zabierać z domu rodzinnego przed ukończeniem 6 tygodni. Wcześniejsza zmiana otoczenia powoduje stres, czasem doprowadzający nawet do spowolnienia rozwoju psychicznego, ponieważ właśnie w tym wieku szczenię jest najsilniej przywiązane do miejsca i rodzeństwa.

Szczeniaki Goldena

::.. Rozwój psychiczny ..::

Wiek 6 tygodni zazwyczaj oznacza dla szczeniaka ogromną zmianę w życiu. Najczęściej opuszcza on wtedy dom rodzinny i trafia do ludzi, którzy będą od tej pory stanowić jego 'stado'. Wcześniej wspomniałam już o tym, dlaczego nie należy oddzielać szczeniąt od matki i rodzeństwa przed ukończeniem przez nie 6 tygodni. Dlaczego jednak nie czekać dłużej?
Z obserwacji szczeniąt wychowujących się ze swoim rodzeństwem wiadomo, że hierarchia między szczeniętami w miocie zostaje do wieku ok. 11 tygodni, a w wieku 15 tygodni jest już zupełnie ustabilizowana. Jest to okres najłatwiejszego tworzenia stabilnych relacji z innymi członkami stada, a więc także z członkami rodziny ludzkiej, z którą spędzą swoje życie. W tym wieku szczeniak łatwo zaakceptuje swoje najniższe miejsce w hierarchii rodzinnej, jakie powinno mu przypadać.
Z powyższej informacji płynie jeszcze jedna bardzo ważna nauka: nie można sobie pozwolić na pobłażliwy stosunek do nieposłuszeństwa malucha i założenie, że 'jak podrośnie, to pójdzie na szkolenie'. Od pierwszych dni piesek powinien poznawać swoje miejsce w rodzinie i zrozumieć, że musi ustępować wszystkim jej członkom. Właśnie w tym wieku najłatwiej mu to przekazać.
Z czasem, kiedy będzie starszy i silniejszy, może próbować zdobyć silniejszą pozycję w rodzinie. Dlatego im wcześniej ustalimy jasne dla psa zasady, tym łatwiej nam będzie egzekwować je w przyszłości. Od samego początku trzeba zwrócić uwagę na relacje psa z dziećmi należącymi do rodziny. Dzieci, jeszcze same niezbyt pewne siebie i niezdecydowane, maja ogromne trudności z podporządkowaniem sobie psa. Dlatego zawsze, gdy dochodzi do konfliktu między psem a dzieckiem, dorośli powinni reagować wspierając dziecko i jasno dając psu do zrozumienia, że musi ustąpić.

::.. Przygotowanie się ..:: na przyjście szczeniaka

Zanim przejdę do opisu pierwszych kontaktów z członkami nowej rodziny, kilka słów o tym, co przygotować na przyjęcie nowego domownika:

1. Odpowiednie posłanie - bardzo dobrze na początek nadaje się pudełko lub koszyk, wysłany starym kocem lub swetrem (będzie przesiąknięty naszym zapachem i w razie, gdybyśmy mieli wyjść na dłużej z domu, piesek będzie się czuł pewniej). Jeżeli piesek nie będzie chciał spać w przygotowanym posłaniu, nie należy się tym przejmować, gdyż sam znajdzie sobie dogodne miejsce. Należy jednak uważać na to, by nie spał pod naszą nieobecność na łóżkach, gdyż szybko się do tego przyzwyczai, a w okresie linienia (psy rasy husky gubią tony sierści :P) będziemy mieli całe łóżko w psich włosach.

2. Gazety, które po rozłożeniu wokół posłania pomagają w utrzymaniu czystości.

3. Miski na jedzenie i wodę, odpowiednie do wielkości szczeniaka (najlepiej ze specjalną gumą przy dnie, żeby nie 'odjeżdżały' podczas jedzenia)

4. Jedzenie, do którego szczeniak był przyzwyczajony u hodowcy jeśli hodowca gotował sam pieskom, najlepiej jest uzyskać od niego wskazówki, co i w jaki sposób przyrządzić).

5. Odpowiednią wielkością obrożę ( nie należy zaczynać od żadnych kolczatek tylko od zwykłej, skórzanej lub materiałowej obroży) i smycz (na początek, dopóki nie spuszczamy psiaka ze smyczy, najlepsze wg. mnie są rozwijane, aby mały mógł się trochę chociaż wybiegać).

6. Zabawki nadające się do gryzienie (nie radziłabym kupowania czegokolwiek przypominającego rzeczy codziennego użytku - np. sztucznych butów...).

7. Szczotkę lub grzebień.

8. Dane weterynarza, do którego zamierzasz chodzić ze swoim szczeniaczkiem - adres weterynarii, nr telefonu, nazwisko.

::.. Nauka ..::

Wychowanie szczenięcia można i trzeba zacząć od samego początku. Jedną z pierwszych rzeczy, których uczymy szczeniaka, jest załatwianie się w określonym miejscu. Należy od razu takie miejsce wyznaczyć i wyłożyć gazetami lub szmatkami (choć osobiście doradzałabym gazety). Pomieszczenie, w którym przebywa szczeniak nie może być zbyt duże, bo w razie potrzeby nie zdąży dojść tam gdzie powinien. Metoda nauki jest tylko jedna: obserwować szczenię i gdy tylko zaczyna się wiercić - przenieść je na wyznaczone miejsce (jeśli mamy problem w rozpoznaniu chwili, w której maluch ma potrzebę, ni pozostaje nam nic innego jak szybko podłożyć pod niego gazetę w momencie załatwiania potrzeby). Za każde załatwienie się w wyznaczonym miejscu, szczeniaka trzeba pochwalić i nagrodzić smakołykiem. Trzeba mieć wiele cierpliwości i wyrozumiałości. Niektóre szczenięta od razu orientują się, czego się od nich oczekuje, innym zajmuje to kilka tygodni. Musimy jednak pamiętać, że w tym przypadku żadne kary nie przyspieszą procesu uczenia się, stają się najwyżej źródłem niepotrzebnego stresu.
Nie należy zwlekać z nadaniem szczeniakowi imienia. Jeżeli początkowo żadne imię nie wyda nam się dość dobre - nadajmy mu imię 'tymczasowe'. Jeżeli postanowimy je zmienić, piesek dość łatwo powinien zaakceptować nowe (psy potrafią reagować na kilka imion jednocześnie). Najważniejsza jest sama zasada reakcji psa na imię i kierowania uwagi na opiekuna. Uczymy przy pomocy nagród: wołamy psa po imieniu przy jego posiłkach. Zawsze kiedy od razu zareaguje na imię i przyjdzie do osoby wołającej, powinien dostać smakołyk.
Już 5 tygodniowe szczenięta potrafią nauczyć się siedzieć i czekać z uwagą (patrzeć na opiekuna, nawiązywać kontakt wzrokowy, być zadowolone i uważne) w zamian za smakołyk. Nauka w tym wieku oparta jest niemal wyłącznie na nagradzaniu smakołykami, a szczenięta szybko uczą się 'zarabiać' na nagrodę. Husky jest charakterym zwierzakiem i w jego przypadku przekupywanie to podstawa wychowania. Zdarza się, że przekupywać należy nawet dorosłego psa, ale przynajmniej dzięki temu się słucha :). W ten sposób pies uczy się jednocześnie, że jest podporządkowany ludziom oraz, że na wszystko musi zasłużyć. Zasada posłuszeństwa powinna obowiązywać psa przez całe życie wobec wszystkich członków rodziny. W praktyce najłatwiej ja realizować wymagając, aby pies zanim dostanie posiłek czy smakołyk, a także zanim zostanie pogłaskany, zapnie mu się smycz, czy obejrzy skaleczona łapę, usiadł i spokojnie siedzi9ał, dopóki nie skończymy danej czynności i nie zwolnimy go. Takie postępowanie jest bardzo proste i jednocześnie bardzo skutecznie utrwala właściwą relację pies - opiekun.
Szczenięta najszybciej przyzwyczajają się do smyczy i obroży pomiędzy 5 i 9 tygodniem życia, dlatego najlepiej od razu zacząć je z nimi oswajać. Przed pierwszym spacerem szczeniak powinien być przyzwyczajony do spokojnego chodzenia na smyczy. Także zabawa jest doskonałą okazją do nauki. Szczeniak musi przekonać się, że to ludzie określają warunki, na jakich odbywa się zabawa, to oni wybierają czas jej rozpoczęcia i zakończenia. Jeśli zabawa polega na przykład na szarpaniu się z psem gałgankiem, to człowiek powinien wygrać więcej razy niż szczeniak, jednak nie za każdym razem - w przeciwnym wypadku pies szybko się znudzi.

::.. Poznawanie świata ..:: i kontakty z ludźmi
W wieku od 5-7 do 12 tygodni szczenię powinno mieć możliwie jak najwięcej okazji do kontaktu z nieznajomymi ludźmi. Im więcej poznaje osób w różnym wieku (bardzo ważne, żeby miał okazję do kontaktu z dziećmi), tym lepiej. Pewnym utrudnieniem jest konieczność chronienia szczeniąt przed chorobami zakaźnymi, na które są szczególnie narażone właśnie do wieku około 12 tygodni. Jeśli jednak pies został poddany odpowiedniemu programowi szczepień oraz jeśli unika dużych skupisk bezpańskich psów, takich jak choćby osiedlowe podwórka, a zwłaszcza zetknięcia z chorymi psami, ryzyko zachorowania jest niewielkie. Natomiast korzyści płynących z uczenia prawidłowych kontaktów nie można przecenić.

PRZED PIERWSZYM PRAWDZIWYM SPACEREM:- wynoś psa na ulicę na rękach, a najlepiej puszczaj go tylko na czystym i ogrodzony, terenie (prywatny ogródek, działka)- zapewnij szczeniaczkowi kontakt z przynajmniej jednym dorosłym, zdrowym psem (np. rodziny, sąsiadów)

::.. Wizyta u weterynarza ..::

W wieku 8 tygodni szczenięta poddaje się szczepieniu przeciwko chorobom zakaźnym (przede wszystkim nosówce i parwowirozie). Jednakże w przypadku szczególnego zagrożenia - kontakt z potencjalnymi nosicielami wirusów, predyspozycje rasowe, itp.) pierwszą szczepionkę podaje się już w szóstym tygodniu życia szczeniaka. Wybierając się do lecznicy weterynaryjnej, trzeba koniecznie zabrać ze sobą przysmaki psiaka, którymi nagrodzimy cierpliwe zachowanie szczenięcia. Badanie jest często stresujące i smakołyki pomagają przełamać obawy pieska. W moim przypadku weterynarz sam przekupywał Nikitę kocimi chrupkami i robi to do tej pory. Dlatego Nikita bardzo lubi wizyty u weterynarza i przy każdej wizycie praktycznie wskakuje mu z radości na kolana :). Jest to bardzo dobry sposób na to, aby szczeniak polubił wizyty u lekarza i chętnie do niego chodził.
Przed szczepieniem szczenię musi być dobrze odrobaczone. Odrobaczanie w wieku 3 i 6 tygodni przeprowadza hodowca i szczeniaka należy odrobaczyć tylko w wypadku, gdy nie mamy pewności co do tego, że otrzymał te leki przeciwpasożytnicze. Dobre odrobaczenie przed szczepieniami jest bardzo ważne, dlatego należy o nim pamiętać nawet, jeśli miałoby ono opóźnić moment szczepienia. Organizm zarobaczonego szczeniaka jest osłabiony i ma mniejszą zdolność wytwarzania odporności po podaniu szczepionki. Do 3 miesiąca życia pieska odrobacza się zwykle jeszcze 1 - 2 razy.
Szczepienie w wieku 8 tygodni jest jednak tylko szczepieniem wstępnym. Prawdziwe zabezpieczenie przeciwko najniebezpieczniejszym chorobom zakaźnym, szczenię otrzymuje dopiero po kolejnym szczepieniu w wieku co najmniej 12 tygodni. Mimo, że to szczepienie nie jest ostatnim, można jednak już wyprowadzić psa na pierwszy spacer.

::.. Zabiegi pielęgnacyjne ..::

Zabiegi pielęgnacyjne, czyli:

- toaleta oczu i uszu

- obcinanie pazurków

- mycie zębów

- pielęgnacja sierści

są bardzo ważnym elementem opieki nad psem i szczeniaka należy przyzwyczajać do nich od samego początku. Pies powinien poddawać się tym zabiegom bez protestu. "Buntowanie się" jest najczęściej nie tyle objawem bólu, co nieposłuszeństwa i zwykle stanowi pierwszy sygnał o niepodporządkowaniu psa.

OCZY, USZY i PAZURKI

Niewielką ilość wydzieliny zbierającej się w kąciku oka lub na małżowinie usznej należy usuwać watką, suchą lub zwilżoną specjalnym płynem. Nadmierna ilość wydzieliny z oczu lub uszu jest zawsze objawem chorobowym i wymaga konsultacji z lekarzem weterynarii. Długość pazurków należy regularnie sprawdzać i jeśli pies sam nie ściera ich dostatecznie (zazwyczaj psy chodząc po twardej powierzchni - np. po chodniku czy asfalcie na każdym spacerze same ścierają pazurki), należy je obcinać przy użyciu specjalnych nożyczek (z pierwszym obcinaniem można zgłosić się do lekarza weterynarii, aby pokazał jak to wykonać, jednak za kolejnymi razami można to spokojnie zrobić samemu).

ZĘBY

W wieku około 4 miesięcy szczenięta mają jeszcze mleczne zęby, nie wymagające żadnych zabiegów. Dobrze jednak od samego początku przyzwyczajać pieska o tego, że ogląda mu się jamę ustną (jeżeli mamy zamiar wystawiać naszego psiaka na wystawach, koniecznie musimy go przyzwyczaić do tego, że obcy ludzie będą oglądać jego uzębienie).

SIERŚĆ

Szczenięca sierść jest bardziej miękka od sierści psów dorosłych i krótsza, dlatego nie wymaga czesania. Mimo to należy szczeniaka już teraz przyzwyczajać do szczotkowania. Jeżeli szczotkujemy psa w okresie, w którym nie linieje, najlepiej jest używać szczotki z końskiego włosia. Pieska liniejącego wyczesujemy z kłaków szczotką 'drucianą' lub taką, która kształtem przypomina grabki :P.

ŻYWIENIE

Zabierając szczenię od hodowcy, trzeba dowiedzieć się, jak było żywione, aby nie narażać delikatnego przewodu pokarmowego na gwałtowne zmiany. Jeśli to możliwe, dobrze jest wziąć od hodowcy kilka porcji karmy. Szczeniętom w wieku od 8 do 12 tygodni dzienna dawkę pokarmu dzieli się na 4-6 posiłków, w zależności od indywidualnych potrzeb pieska. Jeżeli szczeniaczek dostanie biegunki, trzeba go trochę przegłodzić. Jednak gdy będzie ona trwała więcej niż 2 dni, najlepiej skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Wychowanie, pielęgnacja i żywienie

::.. Wybór szczeniaka ..::

Gdy znaleźliśmy odpowiedniego szczeniaka, należy sprawdzić kilka podstawowych rzeczy.
- Oczy powinny być bystre i czujne, bez żadnej wydzieliny czy katarakty.
- Skóra i uszy powinny być czyste i ładnie pachnieć.
- Kał w kojcu powinien mieć odpowiedni kształt.
- Należy ustalić czy żeby szczenięcia są odpowiednio ustawione i czy jest ich tyle, ile powinno być w tym wieku.

- Jeśli to pies, to należy ustalić, czy ma dwa jądra.
- Czy tułów szczeniaka ma odpowiednie proporcje?
- Zdrowy szczeniak jest często cięższy niż na to wygląda, ale nie powinien być gruby.

::.. Żywienie ..::

Do 6 miesięcy szczenięta dostają 3 posiłki dziennie, a potem 2 do wieku 9 miesięcy. Karmienie psa 2 razy dziennie lub zredukowanie żywienia do jednego posiłku zależy częściowo od okoliczności, a częściowo od psa. Na ogół mniejsze psy jedzą lepiej, gdy dostają dwa posiłki dziennie. (Haszczaki znane są z robienia sobie głodówek, także kiedy nie je przez pewien czas, nie należy się tym nadmiernie przejmować, chyba że zaczyna być to zjawiskiem niepokojącym – wówczas najlepiej skonsultować się z lekarzem weterynarii.)

PRAWIDŁOWE PODEJŚCIE DOŻYWIENIA

Żadnemu szczeniakowi nie można stwarzać okazji do marudzenia przy jedzeniu. Należy mu pokazać pokarm i spokojnie go zostawić. Nie można oczekiwać od szczeniaka, że sam znajdzie jedzenie, gdy się je postawi. Przeznaczamy 20-30 min. na zjedzenie i zabieramy miskę. Resztki można czasem przykryć, wstawić do lodówki i podać ponownie przy następnym karmieniu, uzupełnione ewentualnie odrobiną sosu lub rosołu. I znowu zabieramy jedzenie po 20-30 min., bo zrobi się suche i bez smaku. Należy pamiętać o tym, że domownicy zawsze jedzą pierwsi, a dopiero później posiłek może otrzymać psiak.

::.. Nowy dom dla szczeniaka ..::

Najlepszym okresem do poznania rodziny jest 6-7 tydzień życia. Od tego wieku im częściej szczenię kontaktuje się z ludźmi, tym lepszy będzie jego temperament. Co ciekawe, okres 8-9 tygodni uważany jest za odpowiednik „okresu strachu” u 8-miesięcznych dzieci i w tym czasie lepiej unikać zmiany domu. Mniejsze, mniej odporne rasy oraz szczenięta, które maja się znaleźć w hałaśliwych domach z bardzo małymi dziećmi, powinny być przenoszone w wieku ok. 10 tygodni. Nie ma tu jednak sztywnych reguł.

MIEJSCE DO SPANIA

Własne legowisko jest dla szczeniaka bardzo ważnym elementem poczucia bezpieczeństwa w nowym domu. Będzie on z pewnością tęsknił za matką, rodzeństwem i poprzednim domem, więc dobrze mu zrobi posiadanie własnego „terytorium”. Pierwsze legowisko nie musi być wyszukane

- wystarczy stary koc, ubranie lub szmatka

- najlepiej przesiąknięte zapachem nowego domu.

::.. Odbiór szczeniaka ..::

Jeśli to możliwe, dobrze jest odebrać szczeniaka rano, aby miał cały dzień na przyzwyczajenie się do nas i do nowego otoczenia, zanim zostanie sam. Szczenię zachowa się spokojniej, jeśli ktoś będzie go podczas transportu do nowego domu trzymał na kolanach.
Po przybyciu do domu nie można pozwolić dzieciom za bardzo męczyć szczeniaka – on i tak będzie już zmęczony i zdezorientowany. Zaraz po przybyciu trzeba dać szczeniakowi okazje do wypróżnienia się. Naukę należy zacząć w odpowiedni sposób. Jeśli nie pada deszcz lub śnieg, bierzemy szczeniaka na dwór i pilnujemy go. W innym wypadku kładziemy kilka gazet koło drzwi wyjściowych, na których maluch będzie mógł załatwiać swoje potrzeby (do czasu kiedy będzie mógł i potrafił robić to na dworze). Większość szczeniąt powinno mieć możliwość wypróżnienia się przynajmniej co 2 godziny i po każdym jedzeniu. To zaprocentuje na późniejszym szkoleniu.
W pierwszą noc trzeba dać szczeniakowi możliwość wypróżnienia się tuż przed pójściem spać. Pierwsze noce z reguły są trudne. Stęskniony za domem szczeniak będzie niespokojny, gdy cała rodzina zniknie w łóżkach i zacznie płakać. Istnieją dwa podstawowe podejścia do tego problemu. Można ignorować jego płacz, dopóki malec się nie przyzwyczai. Nie należy karać ani krzyczeć za płacz to tylko pogłębi rozpacz malucha. Chwalimy szczeniaka po spokojnej nocy. Drugim wyjściem jest umieszczenie kojca (posłania) w naszej sypialni na kilka pierwszych tygodni. Jednak to może utrudnić późniejsze przyzwyczajanie psa do trzymania się z dala od sypialni i łóżek.

::.. Wybór obroży i smyczy ..::

Dla psów rasy Siberian husky można zakupić zwykłą obrożę – skórzaną lub z taśmy (broń Boże kolczatkę lub łańcuszek) lub szelki (należy wówczas pamiętać, że pies mając szelki chce ciągnąc i nie powinno się wówczas go za to karać – w końcu jest to rasa zaprzęgowa). Jednak dla szczeniaka najlepszym rozwiązaniem na początek będzie zwykła cienka obroża. Należy uważać aby nie była zaciśnięta zbyt mocno powinno móc się wsunąć pod nią kilka palców.
Smycze są na ogół wykonane z linki, skóry, łańcuszka, taśmy. Dla haszczaków również najbardziej polecałabym smycz z taśmy. Jeśli mamy zamiar w przyszłości biegać z psem, można sprawić sobie smycz specjalnie do tego przystosowaną, jednak na początek powinna wystarczyć zwykła smycz-taśma.

::.. Podróżowanie z psem ..::

Niektóre psy łatwo przyzwyczajają się do samochodów, ale niektóre chorują po kilkuset metrach jazdy, a inne zaczynają skakać, szczekać i wyć zaraz po wejściu do pojazdu.
Od małego szczeniaka psa należy przyzwyczajać do podróży samochodem. Jeśli nie lubi jazdy, trzeba stopniowo przedłużać podróże. Pozwólmy szczeniakowi obejrzeć stojący pojazd, aby przekonał się, że nie ma się czego bać. Weźmy go na krótkie zakupy i zostawmy z kimś w samochodzie. Musimy też wziąć ze sobą trochę papieru i upewnić się, czy szczeniak ma pusty żołądek. Gdy przeszedł już wszystkie szczepienia, można go zabierać na krótkie przejażdżki zakończone spacerem, aby samochód kojarzył mu się z miłymi przeżyciami, a nie tylko z wizytami u lekarza.
UWAGA! Przed zabraniem szczeniaka/dorosłego już psa nie należy go karmić. Zanim wsiądzie do samochodu, dobrze jest poczekać, aż załatwi wszystkie swoje potrzeby. Jeżeli wybieramy się w dłuższą podróż, co kilka godzin (2-3) pies musi wysiąść aby mieć możliwość załatwienia potrzeb fizjologicznych i „rozprostowania łap”. W czasie bardzo długich podróży należy dokarmić psa po 4-5 godzinach. Trochę jedzenia wielu psom pomaga się uspokoić.

::.. Przyuczanie szczeniaka do czystości ..::

Naukę powinno się zacząć, gdy tylko szczeniak pojawi się w domu. Ponieważ będzie on załatwiał swoje potrzeby często, na pewno zdarzy się kilka „wypadków” zanim się nauczy. Ale nie wolno go karać, gdy załatwi się w złym miejscu – mogłoby to spowodować oddawanie moczu ze strachu.
Sukces zależy od naszej umiejętności, przewidywania naturalnych odruchów, najczęściej po wysiłku, obudzeniu lub jedzeniu. Niektóre psy najpierw krążą i obwąchują podłogę. Przede wszystkim musimy się zdecydować, czy uczymy naszego szczeniaka załatwiania się na gazetę w domu czy też w ogrodzie.

NAUKA ZAŁATWIANIA SIĘ POZA DOMEM

Jeżeli większość czasu spędzamy w domu, a wyjście na dwór jest łatwe, to jest najprostsza metoda.
Trzeba wyprowadzić szczenię na zewnątrz, gdy tylko się obudzi, po każdym posiłku, po każdej aktywnej zabawie i jeśli nie wypróżniło się przez dłuższy czas, lub jeśli zauważymy sygnały, że ma zamiar to zrobić. Zamiast wynosić szczeniaka, pozwólmy mu raczej pójść z nami, ponieważ w ten sposób pozna drogę i nauczy się podchodzić do drzwi, gdy będzie chciał wyjść.

NAUKA ZAŁATWIANIA SIĘ NA GAZECIE

Jeśli mieszkamy w budynku wielorodzinnym, w domu jednorodzinnym wielopiętrowym lub nie ma nas przez większa część dnia, takie szkolenie jest najodpowiedniejsze.